Սնկերը ուսումնասիրվում են սնկաբանություն գիտության կողմից (հին հունական mykes [mike] – «սնկով» և logos [logos] – «գիտություն, ուսուցում»):

Սնկերի կառուցվածքը

Սնկերը կառուցվածքով բազմազան են, դրանց թվում կան մանրադիտակային ձևեր, որոնց մարմինները ներկայացված են մեկ կամ մի քանի բջիջներով և ավելի մեծ օրգանիզմներով։ Առօրյա կյանքում սնկեր են սովորաբար կոչվում սնկերի թագավորության որոշ ներկայացուցիչների պտղաբեր մարմինները (գլխարկ-սունկ):

Սնկերի վեգետատիվ մարմինը բաղկացած է երկար բարակ թելերից՝ հիֆերից: Հիֆերը ունեն գագաթային աճ և կարող են ճյուղավորվել՝ ձևավորելով խիտ փոխկապակցված ցանց։ Պտղաբեր մարմինը ծառայում է վերարտադրության համար: Պտղատու մարմնի ֆունկցիան սպորների առաջացումն ու ցրումն է։ Սնկերի ոչ բոլոր տեսակներն են կարողանում պտղաբեր մարմիններ կազմել: Սնկերը, որոնք կազմում են պտղաբեր մարմիններ, պատկանում են բարձրագույն սնկերի խմբին: Բացի այդ, սնկերի որոշ տեսակներ արտազատում են նյութեր, որոնք կանխում են բույսերի աճը, իսկ նրանց շուրջը խոտածածկ ծածկույթի վրա առաջանում են ճաղատ բծեր։ Սնկերի պտղաբեր մարմինների նման օղակաձև դասավորությունները կոչվում են կախարդի շրջանակներ: Շատ ժողովուրդների առասպելներն ու լեգենդներն ասում են, որ այդ վայրերում պարում էին չար ոգիները՝ էլֆերը, անտառային ոգիները, վհուկները:

Յուրաքանչյուր սնկի մոտ 90 տոկոսը ջուր է։

Բոլոր սնկերը հետերոտրոֆ օրգանիզմներ են, այսինքն՝ պատրաստի օրգանական նյութերի կարիք ունեն։

Սնկերի վերարտադրություն

Սնկերի մեծ մասը բազմանում է անսեռ և սեռական ճանապարհով: Անսեռ բազմացումը տարբեր տեսակների մեջ կարող է իրականացվել տարբեր ձևերով. բողբոջում (բնորոշ խմորիչի համար); սպորներ (իրականում անսեռ բազմացում, որը բնորոշ է տեսակների մեծամասնությանը):

Սնկերն իրենց սնուցման եղանակով պատկանում են կենդանական աշխարհին՝ նրանք ի տարբերություն բույսերի, չեն պարունակում քլորոֆիլ և չեն ենթարկվում ֆոտոսինթեզի։

Սունկը սնվում է պատրաստի օրգանական նյութերով։ Նրանց թվում կան մեռած օրգանական նյութեր սպառողներ, ինչպես նաև այլ կենդանի օրգանիզմներ՝ մակաբույծներ ու սիմբիոններ, և նույնիսկ գիշատիչներ:

Կարևոր է տարբերել ուտելի և թունավոր սնկերը։
Ուտելի սնկերը երբեմն անվանում են նաև բուսական միս։ Հաշվվում է մի քանի հազար տեսակ ուտելի սնկեր։ Ուտելի սնկերի մեծասմասնությունը մսոտ մակրոմիցետներ են։

Սունկը սպիտակուցի ու ածխածնի աղբյուր է, սնկի մեջ խոլեստերինը բացակայում է։ Բացի այդ սնկերը հարուստ են անտիօքսիդանտներով ու վիտամիններովմ, ինչպես նաև սելենով ու կալիումով։

Մեկ հետաքրքրաշարժ ինֆորմացիա ևս.
ԱՄՆ Արեգոնա նահանգի արգելոցի 2389 հեկտար տարածքը զբաղեցնում է գորշ անունով սունկը, որը աճում է ծառի բնին կպած։

Սակայն բնին հարակից երևում է միայն սնկի ամենափոքր հատվածը։ Սնկի միցելները ավելի շատ տարածվում են գետնի տակ և ծառի կեղևի մեջ։ Այսպես նրանք կլանում են օգտակար նյութերը՝ վնասելով ծառին։

Նյութը պատրաստեց Ժաննա Կոբելյանը