Արդյո՞ք երբևէ զգացել եք, որ կյանքն ավելին է, քան ուղղակի կանոններին հետևելն ու ուրիշների ակնկալիքները բավարարելը։ Հենց այս մասին է «Մեռած պոետների միությունը» ֆիլմը, որը նկարահանվել է 1989-ին, բայց դեռ այսօր էլ այնքա՜ն արդիական է։

Պատկերացրե՛ք՝ դուք սովորում եք խիստ և պահպանողական տղաների դպրոցում, որտեղ ամեն ինչ կանոնակարգված է և ստեղծագործ մտքի համար տեղ չկա։ Եվ հանկարծ հայտնվում է մի նոր ուսուցիչ՝ Ջոն Քիթինգը (փայլուն Ռոբին Ուիլյամսի կատարմամբ), ով լիովին փոխում է ձեր պատկերացումները կյանքի և ուսման մասին։

Քիթինգն իր ուսանողներին սովորեցնում է մտածել ազատ, վերլուծել բանաստեղծությունները սեփական տեսանկյունից և ոգեշնչվել նրանցով։ Նա հորդորում է նրանց «որսալ պահը» («carpe diem» լատիներենից) և ապրել կյանքը լիարժեք՝ առանց վախենալու դուրս գալ հարմարավետության գոտուց։ Ուսանողները սկսում են բացահայտել իրենց թաքնված տաղանդներն ու կրքերը՝ դերասանությունից մինչև պոեզիա գրելը։

Բայց, իհարկե, ամեն ինչ հեշտ չէ։ Դպրոցի խիստ տնօրենը և որոշ ուսանողների ծնողները դեմ են Քիթինգի ոչ ստանդարտ մեթոդներին։ Նրանք ուզում են, որ տղաները հետևեն «ճիշտ» ուղուն՝ դառնան բժիշկ, փաստաբան կամ բանկիր։ Սակայն տղաները պետք է ընտրություն կատարեն՝ հետևե՞լ իրենց սրտի ձայնին, թե՞ տեղի տալ ճնշմանը։ Ֆիլմն ունի ողբերգական, բայց միևնույն ժամանակ ոգեշնչող ավարտ, որը ցույց է տալիս ինքնարտահայտման և սեփական ճանապարհին հավատարիմ մնալու կարևորությունը։

Դիտելով «Մեռած պոետների միությունը» ֆիլմը՝ դուք կտեսնեք, թե ինչպես են պատանիները գտնում իրենց ճանապարհը կյանքում, կհասկանաք ընկերության և փոխադարձ աջակցության արժեքը, ինչպես նաև կոգեշնչվեք լինել ավելի համարձակ ու նպատակասլաց։

Ֆիլմում շատ հիշարժան պահեր կան։ Օրինակ, երբ Քիթինգը տղաներին կանգնեցնում է իրենց սեղանների վրա, որպեսզի նրանք սովորեն նայել կյանքին տարբեր տեսանկյուններից։ Կամ երբ նրանք գաղտնի հավաքվում են անտառում՝ կարդալով բանաստեղծություններ և կիսվելով իրենց մտքերով։ Այս պահերը ցույց են տալիս, թե ինչքան կարևոր է ունենալ սեփական տեսակետ և չվախենալ այն արտահայտելուց։

Բացի այդ, ֆիլմը լի է հումորով և կյանքի իմաստության մասին խորիմաստ մտքերով։ Դուք կծիծաղեք տղաների արկածների վրա և կխորհեք Քիթինգի ասույթների շուրջ։ Ֆիլմի գլխավոր երգը՝ “O Captain, My Captain”-ը, կդառնա ձեր սիրելի մեղեդիներից մեկը։

Այնպես որ, եթե դեռ չեք դիտել «Մեռած պոետների միությունը», անպայման նայեք այն։ Ֆիլմը ձեզ կտանի հուզական ճանապարհորդության և կստիպի մտածել կյանքի ու ինքնաարտահայտման մասին։ Եվ ո՞վ գիտի, գուցե այն ձեզ ոգեշնչի գրել սեփական բանաստեղծությունը կամ նվագել երաժշտական գործիք։ Հիշեք՝ որսացե՛ք պահը, քանի դեռ երիտասարդ եք, և մի՛ վախեցեք հետևել ձեր երազանքներին։ Ինչպես ասում է Քիթինգը. «Որովհետև մենք բոլորս մի օր կդառնանք սնունդ որդերի համար։ Բայց տարբերությունը նրանում է, թե արդյոք կապրենք սրտի թելադրանքով»։

IMDB – 8.1
Кинопоиск – 8.2

Հետաքրքիր փաստեր «Մեռած պոետների միությունը» ֆիլմի մասին.

1. Ֆիլմի սցենարը գրվել է Թոմ Շուլմանի կողմից, ով ինքը սովորել է նման պահպանողական դպրոցում և ունեցել է Ջոն Քիթինգի նման ուսուցիչ։
2. Ռոբին Ուիլյամսը սկզբում հրաժարվել է Քիթինգի դերից, բայց ռեժիսոր Պիտեր Ուիրը համոզել է նրան մասնակցել։ Ուիլյամսն այնքան է տարվել դերով, որ նույնիսկ առաջարկել է իր գաղափարներից մի քանիսը։
3. Նկարահանումների ընթացքում դերասանները, ովքեր խաղում էին ուսանողներին, պետք է մնային դպրոցում և չէին կարող տեսնել իրենց ընտանիքներին՝ ավելի լավ զգալու համար իրենց կերպարների կյանքը։
4. Իտոն Քոլլեջը (Անգլիա), որը հայտնի է իր հարուստ ավանդույթներով, թույլ չի տվել նկարահանումներ իրականացնել իր տարածքում՝ վախենալով, որ ֆիլմը կփչացնի դպրոցի համբավը։
5. Ֆիլմի հիմնական նկարահանումները տեղի են ունեցել Դելավերում (ԱՄՆ)՝ Սենթ Էնդրյուս դպրոցում, որը փակվել է 2004 թվականին։
6. Ֆիլմի վերնագիրն ու սյուժեն ոգեշնչված են Ուոլթ Ուիթմենի “O Captain! My Captain!” բանաստեղծությամբ, որը գրվել է Աբրահամ Լինկոլնի մահվան առթիվ։
7. Ֆիլմի սաունդթրեքում հնչում է “Carpe Diem” երգը, որը գրել և կատարել է ռոք խումբ “The Beatlеs”-ի անդամ Ջորջ Հարիսոնի որդին՝ Դհանին։
8. 1990 թվականին ֆիլմը ստացել է «Օսկար» մրցանակի չորս անվանակարգում, այդ թվում՝ լավագույն սցենարի համար։
9. Էթան Հոուքը, ով խաղում է ուսանողներից մեկին, հետագայում դարձել է հայտնի դերասան ու սցենարիստ։
10. Ֆիլմն այնքան ոգեշնչող է եղել, որ շատերն սկսել են այցելել նկարահանման վայրեր և նույնիսկ ստեղծել են իրական «Մեռած պոետների միություններ»՝ կիսվելու համար պոեզիայով ու գրականությամբ։