Պատկերացրեք մի երկիր, որտեղ դպրոց գնալը ոչ թե պարտականություն է, այլ հաճելի ու հետաքրքիր ճանապարհորդություն դեպի գիտելիքի աշխարհ: Այդպիսին է Ֆինլանդիան՝ երկիրը, որը շատերի կողմից համարվում է կրթության գերազանցության էտալոն:

Ֆինլանդական դպրոցներում ամեն ինչ մտածված է երեխաների կարիքների և հետաքրքրությունների համար: Դասերը սկսվում են ոչ թե վաղ առավոտյան, այլ ժամը 9-ին, քանի որ հետազոտությունները ցույց են տվել, որ դա օպտիմալ ժամանակն է երեխաների ուսումնառության համար:

Դասարաններն այստեղ ավելի շատ նման են ստեղծագործական լաբորատորիաների, քան ավանդական դասասենյակների: Աշակերտները սովորում են ոչ թե պասիվ լսելով, այլ ակտիվ մասնակցելով՝ փորձեր անելով, նախագծեր իրականացնելով, քննարկումներ վարելով: Ուսուցիչները ոչ թե լեկցիաներ են կարդում, այլ ուղղորդում են, ոգեշնչում և աջակցում են յուրաքանչյուր աշակերտի:

Բայց ամենահետաքրքիրն այն է, որ ֆիններն աշակերտներին չեն ծանրաբեռնում անհամար տնային առաջադրանքներով և սթրեսային քննություններով: Նրանք հավատում են, որ կրթությունը պետք է լինի հաճելի, իսկ երեխաներին պետք է ժամանակ տալ խաղալու, ստեղծագործելու և հանգստանալու: Արդյունքում՝ ֆինլանդացի աշակերտները ոչ միայն ցուցադրում են բարձր առաջադիմություն, այլև աճում են որպես ինքնուրույն, ստեղծագործ և երջանիկ անհատներ:

Ֆինլանդական դպրոցներն իսկական կրթական օազիսներ են, որտեղ գնահատվում է յուրաքանչյուր երեխայի յուրահատկությունը, խրախուսվում է համագործակցությունը և սերմանվում է ուսման սեր: Այստեղ աշակերտները ոչ թե պարզապես սովորում են, այլ բացահայտում են աշխարհը և իրենց սեփական ներուժը: Իսկ արդյունքները տեսանելի են ամբողջ աշխարհին. ֆինլանդացի աշակերտները միշտզբաղեցնում են առաջատար դիրքեր միջազգային թեստերում և օլիմպիադաներում:

Ֆինլանդիայի կրթական հաջողության գաղտնիքներից մեկն էլ ուսուցիչների դերն է: Այստեղ ուսուցիչը ոչ թե պարզապես մասնագիտություն է, այլ կոչում: Ուսուցիչ դառնալու համար անհրաժեշտ է ոչ միայն մագիստրոսական կրթություն, այլև անկեղծ նվիրվածություն երեխաների ապագային: Ուսուցիչներին վստահում են, խրախուսում են կիրառել նորարարական մեթոդներ և շարունակաբար զարգանալ: Իսկ հասարակությունն իր հերթին գնահատում և հարգում է այս բարդ, բայց այնքան կարևոր աշխատանքը:

Եվս մի յուրահատկություն. ֆինլանդական դպրոցներում չկա էլիտարիզմ կամ խտրականություն: Բոլոր երեխաները, անկախ իրենց սոցիալական ծագումից, ընդունակություններից կամ հետաքրքրություններից, ստանում են հավասար հնարավորություններ և աջակցություն: Դպրոցներն անվճար են, և յուրաքանչյուր աշակերտ ապահովվում է անհրաժեշտ ամեն ինչով՝ դասագրքերից մինչև տաք ճաշ:

Ֆինլանդիայի փորձը ցույց է տալիս, որ կրթությունը կարող է լինել ոչ միայն արդյունավետ, այլև մարդկային և ներառական: Այն ապացուցում է, որ երեխաների երջանկությունն ու առաջադիմությունը ոչ թե հակադիր, այլ փոխկապակցված արժեքներ են: Ֆինլանդական դպրոցներն իսկական ոգեշնչման աղբյուր են ողջ աշխարհի կրթական համակարգերի համար:

Գնահատման համակարգը

Ֆինլանդական դպրոցներում գնահատման համակարգը բավականին տարբերվում է ավանդական մոտեցումներից: Այն կենտրոնացած է ոչ թե աշակերտների միջև մրցակցության, այլ յուրաքանչյուր աշակերտի անհատական առաջընթացի և զարգացման վրա:

Ահա ֆինլանդական գնահատման համակարգի հիմնական առանձնահատկությունները.

1. Գնահատականներ չկան մինչև 5-րդ դասարանը: Փոքր դասարաններում ուսուցիչները գրավոր և բանավոր մեկնաբանություններ են տալիս յուրաքանչյուր աշակերտի ուժեղ և թույլ կողմերի, ինչպես նաև բարելավման ուղիների մասին:

2. 5-րդ դասարանից սկսած կիրառվում է 10 բալանոց սանդղակը, որտեղ 5-ը նվազագույն դրական, իսկ 10-ը՝ առավելագույն գնահատականն է: Սակայն գնահատականները դիտվում են ոչ թե որպես «պիտակներ», այլ որպես հետադարձ կապ և ուղենիշ հետագա ուսումնառության համար:

3. Թեստերն ու քննությունները հազվադեպ են: Աշակերտների գնահատումը հիմնականում կատարվում է դասերի ընթացքում՝ հիմնվելով նրանց մասնակցության, ակտիվության, նախագծերի և խմբային աշխատանքների վրա:

4. Ուսուցիչները մեծ ուշադրություն են դարձնում աշակերտների ինքնագնահատմանը և փոխադարձ գնահատմանը: Աշակերտներին խրախուսում են խորհել սեփական ուսումնառության մասին, սահմանել նպատակներ և գնահատել իրենց և իրենց համակուրսեցիների առաջընթացը:

5. Գնահատման գործընթացը սերտորեն կապված է անհատականացված ուսուցման հետ: Ուսուցիչները հաշվի են առնում յուրաքանչյուր աշակերտի յուրահատկությունները, հետաքրքրություններն ու ուսումնառության ոճը՝ գնահատելիս և հետադարձ կապ տրամադրելիս:

6. Ամփոփիչ գնահատականը տրվում է ոչ թե մեկ քննության, այլ ուսումնական տարվա ընթացքում աշակերտի ցուցաբերած ընդհանուր առաջադիմության հիման վրա: Այն ավելի շատ նկարագրական է, քան թվային:

7. Ծնողները երեխաների գնահատականներին ծանոթանում են էլեկտրոնային մատյաններից։ Աշակերտները չգիտեն, թե ինչ գնահատականներ են ստանում իրենց համադասարանցիները։ Սա ևս օգնում է խուսափել լարվածությունից ու մրցակցությունից՝ համադասարանցիների միջև։

Այսպիսով, ֆինլանդական գնահատման համակարգն ուղղված է ոչ թե աշակերտների «դասակարգմանը», այլ նրանց շարունակական աճին ու զարգացմանը: Այն ստեղծում է ոչ թե ստրեսային մրցակցային միջավայր, այլ անվտանգ և ոգեշնչող տարածք, որտեղ յուրաքանչյուր աշակերտ կարող է սովորել իր տեմպով և ոճով:

Ֆինլանդական մոտեցումը ցույց է տալիս, որ գնահատումը կարող է լինել ոչ թե պատիժ կամ խրախուսանք, այլ ուսումնառության գործընթացի օրգանական մասը: Այն օգնում է աշակերտներին ճանաչել իրենց ուժեղ և թույլ կողմերը, սահմանել նպատակներ և շարունակաբար բարելավվել: Իսկ ուսուցիչների համար գնահատումը ոչ թե վերահսկողության գործիք է, այլ միջոց՝ ավելի լավ հասկանալու և աջակցելու յուրաքանչյուր աշակերտի:

Հետաքրքիր է, որ չնայած «մեղմ» գնահատմանը՝ ֆինլանդացի աշակերտները ցուցադրում են գերազանց արդյունքներ միջազգային թեստերում: Սա ապացուցում է, որ գնահատականների ճնշումը և մրցակցությունը ոչ միշտ են լավագույն մոտիվատորները: Փոխարենը՝ անհատական մոտեցումը, հետադարձ կապը և ուսումնառության նկատմամբ դրական վերաբերմունքը կարող են հանգեցնել շատ ավելի տպավորիչ արդյունքների:

Իհարկե, ֆինլանդական համակարգը կատարյալ չէ և չի կարող ուղղակիորեն փոխառնվել այլ երկրների կողմից: Սակայն այն առաջարկում է արժեքավոր սկզբունքներ և գաղափարներ, որոնք կարող են ոգեշնչել կրթական բարեփոխումներ ամբողջ աշխարհում: Ի վերջո, եթե մենք ուզում ենք պատրաստել երեխաներին ապագայի մարտահրավերների, գուցե պետք է վերանայել նաև նրանց գնահատելու մեր մոտեցումները:

Ֆինլանդական փորձը հրավիրում է մեզ մտածել գնահատման իմաստի և նպատակի մասին: Արդյոք այն պե՞տք է լինի վերահսկողության գործիք, թե՞ ուսումնառության և անհատական աճի աջակցման միջոց: Ֆինլանդիան ընտրել է երկրորդ ուղին, և արդյունքները խոսում են իրենք իրենց համար:

Ֆինլանդական գնահատման մոդելը նաև արտացոլում է ավելի լայն փիլիսոփայություն կրթության և մարդկային զարգացման վերաբերյալ: Այն ճանաչում է, որ յուրաքանչյուր երեխա յուրահատուկ է իր ուժեղ կողմերով, մարտահրավերներով և ուսումնառության ոճով: Ուստի, միևնույն չափանիշներով բոլորին գնահատելը ոչ միայն անարդար կլիներ, այլև կարող էր խաթարել աշակերտների ինքնավստահությունն ու ուսման մոտիվացիան:

Փոխարենը՝ ֆինլանդական դպրոցներն աշխատում են ստեղծել անվտանգ և ներառական միջավայր, որտեղ յուրաքանչյուր աշակերտ զգում է, որ իրեն գնահատում և աջակցում են: Սխալներն ընկալվում են ոչ թե որպես ձախողում, այլ որպես ուսումնառության բնական մաս: Իսկ հաջողություններն արժևորվում են ոչ թե բացարձակ չափանիշներով, այլ անհատական առաջընթացի համատեքստում:

Այս մոտեցումը նաև խթանում է աշակերտների ինքնավստահությունը, ինքնագիտակցությունը և պատասխանատվությունը սեփական ուսումնառության համար: Երբ աշակերտները գիտակցում են, որ իրենց գնահատում են ոչ թե մյուսների հետ համեմատության մեջ, այլ իրենց սեփական աճի և ներուժի համատեքստում, նրանք ավելի են մոտիվացվում սովորելու և զարգանալու:

Ի վերջո, ֆինլանդական գնահատման փիլիսոփայությունը հիմնված է վստահության և հարգանքի վրա: Այն վստահում է ուսուցիչներին՝ որպես մասնագետների, ովքեր կարող են լավագույնս գնահատել իրենց աշակերտների կարիքները և առաջընթացը: Այն նաև վստահում է աշակերտներին՝ որպես ակտիվ սովորողների, ովքեր կարող են ստանձնել իրենց ուսումնառության պատասխանատվությունը:

Իհարկե, ֆինլանդական մոդելը պահանջում է որոշակի նախադրյալներ, ինչպիսիք են փոքր դասարանները, բարձր որակավորում ունեցող ուսուցիչները և բավարար ռեսուրսները: Սակայն նույնիսկ առանց այս բոլոր պայմանների՝ ֆինլանդական գնահատման սկզբունքները կարող են ոգեշնչել ցանկացած կրթական համակարգ:

Ի վերջո, գնահատումը պետք է ծառայի աշակերտների զարգացմանը և ուսումնառության խթանմանը, ոչ թե նրանց վախեցնելուն կամ նսեմացնելուն։